«Soltüstık Qazaqstan»

PDF

ЖАСТАРҒА ЖЫЛТЫРАҚТЫҢ НЕ КЕРЕГІ БАР?

Ресми дерек бойынша, елдегі жастар саны 5,7 миллионнан асты. Жыл өткен сайын кейінгі буын өкілдеріне деген мемлекет назары артып, қолдау шаралары кеңейіп келеді. Бүгінде өз баста­масын жүзеге асырамын деген адамға грант алып, мемлекеттік қолдаудың игілігін көрудің көп­теген жолдары бар. Елдегі жастар саясатының ілгері басып, ілкімді істердің атқарылуына ұйытқы бо­лып жүрген белсенділердің ең­бегін де ұмыт қалдырмаған жөн. Оларға құрмет көрсетіп, сый беру арқылы өзге жастардың ынтасын арттырамыз. Алайда кейінгі кезде осы игі бастама науқаншылдыққа ұласып, қыз-жігіттерге жаппай марапат үлестіру сәнге айналып кеткендей.

Жастарға арнап мемлекет бекіткен ресми марапаттар тізімі биыл қайта толығып «Дарын» жастар сыйлығына қоса, «Jas Kenes Syilygy» да табыстала баста­ды. Бұған министрлік тағайын­дайтын жүздеген гранттар мен стипендияларды, салалық мара­паттарды қосыңыз. Аталған ма­рапаттардың тағайындалатын аталымдары да көбейген. Бұл мемлекеттік жастар саясаты ая­ сында берілетін ресми сый-сия­паттар ғана. Мұның сыртында жекелеген ұйымдар, орталықтар мен қорлардың берілетін дүние­лерін санап тауысу мүмкін емес. Марапат көбейіп кеткендіктен болар, бүгінде біреу құрметке бө­леніп жатса таңданбайтын бол­дық. Жастарға берілетін жүлде­лердің салмағы жыл өткен сайын жеңілдеп барады. Бұған мадақта­маны малтабар құралға айнал­дырған жекелеген ұйымдар мен соған желіккен жастар аз «үлес» қосып жатқан жоқ.

Бұрын үлкендер арасынан мемлекеттік марапатқа қолы жет­пегендердің жекеменшік орта­лықтардан орден, медальдар, құрметті атақтар алып көңіл жұ­бататынын білуші едік. Тіпті «Ұлт ұстазы», «Қазақстанның құрметті азаматы» деген аты дардай болға­нымен, салмағы жоққа тең атақ­тардың бір қойдың бағасына сау­даланып жатқанын көрдік. Қа­зақтың бұл мінезін көрген ше­телдік ұйымдар да «халықаралық» марапаттардың сатылымын қыз­дырды. Бұл дерттен қалай арыла­рымызды білмей жүрсек, зиянды әдет жастарға жұғып үлгеріпті. Сөйтіп, «Қазақстанның үздік сту­денті», «Жыл волонтері», «Түркі әлемінің үздігі», «ТМД-ның үздік студенті» дейтін марапаттарын сүйіншілеген қыз-жігіттердің қа­тары күрт артты. Естуімше, мұ­ның бәрі 20-30 мың теңгенің ай­наласында сатылып жатқан ма­дақтамалар екен. Егер ақшаңыз болса 18 жасыңызда-ақ қайрат­кер атанып, кеудеңізде бірнеше медаль сыңғырлайды деген сөз ғой. Бір күн білек сыбанып еңбек етіп көрмеген жастарға мұндай жасанды жылтырақтың не керегі бар? Ең сорақысы, бұл үрдіс мек­тептерді де жайлай бастапты. Ә дегеннен білім ордаларында оң-солын танымай жатып-ақ «үздік оқушы» атанғандардың кө­бейгені осыны аңғартады. Білім мен тәрбиені шетке ысырған ата- аналар мен ұстаздар түрлі орта­лықтардың марапаттарын оқу­шыға сыйлық сыйлағандай алып беріп жатыр. Онда ешқандай да іріктеу-сараптау деген жоқ. Ақша берсе мектептің кез келген бұза­қысы «үздік» болып шыға келеді.

Жастарымыздың да жылты­раққа құмар болып, баянсыз дү­ниенің соңын қуып өздерінің ал­тын уақыттарын өткізіп жатқаны өкінішті. Мұның үстіне ондайлар «еңбек сіңіріп» сатып алған мара­паттарымен мақтанып, үнемі көзге түсіп, мақтауға ие болғысы ке­летінін қайтерсің. Бәлкім бар кінә өзімізде шығар. Егер шын мәнінде еңбекқор жастарға қолдау көрсете білсек, олар қоғам назарын өздері­не осындай жасанды жолмен ауда­руға тырыспас еді ғой.

Ерасыл БАҚЫТЖАН.

Аққайың ауданы.

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:

Share on facebook
Facebook
Share on telegram
Telegram
Share on whatsapp
WhatsApp