“Өлем бе?” – дедім қаңғырып?
“Өлесің!” – деді жаңғырық”.
(Мағжанның жалғасы табылмаған жырынан).
“Өлем бе?” – дедім, – қаңғырып?
“Өлесің!”– деді жаңғырық…”
…Санамды менің сойылдар,
Жаңғырықтағы заңдылық.
Армандарым қап адыра,
Қиялдарымды қан қылып.
Келген соң өмір – өлеңге,
Қайтемін енді көнем де.
Көкті де кезем кейде мен,
Сорғалап сосын төменге.
…Жаңғырық айтса жөн шығар,
Ағатай, мен де өлем бе?..
Қылықтым қалып – айшылық,
Қарайтып қанды – қайшылық.
“Өлемін!” – дедім өлеңге,
Өңімнен жасыл жай шығып.
…Алқам да салқам ақынға
Келеді қайдан жайшылық?..
Қара түс қою ағынан,
Басымдау соры бағынан.
Киік-күндерім, көңілшек,
Сая таппаған қағынан.
…Ғаламды басса қара түн,
Қаламға тағы табынам…