Әлібек биыл мектепке барып, әріп таныды. Оған өзі қатты қуанып жүр. Бір жерден жазу көрсе, дереу ежіктеп оқи жөнеледі.
Бірде ол диванда жатқан журналды парақтап отырды да, ішіндегі бадырайған бір жазуға көз жүгіртті.
– Ағайын тату болса, ат көп…
Әрі қарай оқыған жоқ. Атасына жүгіріп барып:
– Ата, “ағайын” деген не? – деп сұрады.
– “Ағайын” деген бе? Ол – туысқан. Бірге туған, жақын адамдар. О баста бұл сөз “аға-іні” болған. Кейін өзгеріп, “ағайын” деп айтылып кеткен”, – деді атасы.
– А-а-а, – деді Әлібек түсінгенін аңғартып.
Ал атасы әңгімені жалғап:
– Қазақта “Ағайын тату болса, ат көп, абысын тату болса, ас көп” деген мақал бар. Мұндағы абысын – бірге туған, ағайынды адамдардың әйелдері. Яғни, туыс адамдар, олардың жарлары бір-бірімен тату болса, ырыс та, береке де болады. Осыны біліп жүр! – деді.
– Жарайды, ата! – деді Әлібек атасына еркелей қарап. – Мен енді көп мақал жаттаймын. Ал сіз маған оларды түсіндіріп берерсіз.
– Келістік! – деген атасы оның маңдайынан сипады.
Сурет http://ernur.kz/ сайтынан алынды.