Аң патшасы арыстан аңдар арасында бәйге ұйымдастырыпты. Бәйгенің шарты бойынша жеңімпаз қазанда қайнап тұрған суды ішу керек екен. Бәйгеге қатысқысы келген аңдар бірінен соң бірі келгенмен, қайнап тұрған суды көргенде батылдықтары су сепкендей басылады. Бір уақытта қоян келіп, қайнап тұрған суды көтеріп: – Мен қайнап тұрған суды ішкенді жақсы көремін, – деп айналасына қарайды. Аң-таң болған аңдар “іше ғой онда”, – дейді. Қоян қаз-қатар болып тізіліп тұрған аңдардың алдымен жағалай жүріп: – Достарым, мінекей мынау ыстық су, дұрыстап қарап алыңдар, – деп әрқайсысына жеке-жеке көрсетіп шығады. Осылай әр аңға жеке-жеке көрсетіп шыққанша, қазандағы қайнаған су суып қалады. Осыны пайдаланып қоян суды басынан бір-ақ көтеріп қылғытып салады.
Аңдар өз көздеріне өздері сенбей таңғалысады. Ал алданған аңқау арыстан сөзінде тұрып, “міне, нағыз ер”, – деп қоянды мақтап уәде еткен сыйлықтарды бергізеді.