“ҚУАНЫШТЫ” ЧЕМПИОН ҚЫЛУ ҮШІН КЕЛДІМ”

Ботагөз Есімхан – “Қуаныш” волейбол командасының ойыншысы. Былтырғы жылдың күз айында өскемендік “Алтайдан” ауысып келген. Теріскейлік команда сапында ойнағанына көп уақыт бола қоймаса да, өзін жақсы жағынан көрсетіп жүр. Ойын өрнегімен ғана емес, сұлулығымен де көрермендерін тамсандырып жүрген спортшымен жақында сұхбаттасудың сәті түсті.

– Ботагөз Бауыржанқызы, жан­күйерлер ойыныңызды көріп жүр­генімен өзіңізді аса тани қоймай­тыны жасырын емес. Сондықтан алдымен өзіңіз жайлы толығырақ айта кетсеңіз.

– Мен 1997 жылы Павлодар қа­ласында дүниеге келдім. Кішкентай кезімде отбасыммен бірге қала ма­ңындағы шағын ауылда тұрдық. Мен 5-ші сыныпқа көшкен уақытта қалаға біржола қоныс аударыппыз. Спорт­қа, соның ішінде волейболға деген қызығушылығым сол кезде пайда бол­ды. Алдымен үйдің ауласында дос­тарыммен “пионербол” деген ойынды ойнайтынмын. Бұл – негізгі ережелері волейболға ұқсас ойын. Айырмашылығы – әуедегі допты ұрып қайтармайсың, қолмен ұстап алып, арғы бетке лақтыру керек. Анам менің осы ойынға деген епті­лігімді байқап, волейбол секциясы­на алып барды. Уақыт өте тынымсыз жаттығудың арқасында тәжірибем шыңдалып, 15-16 жасымнан ірі жа­рыстарға қатыса бастадым. Менің үл­кен спорттағы жетістіктерім де осы кезеңнен басталды десем бо­лады.

– Спорттағы жолыңызға тоқтал­сақ. Бұған дейін қандай командаларда ойнап үлгердіңіз?

– Алғашында “Ертіс-Қазхром” ко­мандасының сапында ойнадым. Бұл клубтың құрамында Ұлттық лигада жүлделі орындар алдық. Тіпті Қазақ­стан кубогының иегері атанған жа­йымыз бар. Сол ұжымда жүргенде спорт шебері атағына қол жеткізгенімді айта кеткен жөн. 2017 жылы ар­найы шақыртумен өскемендік “Ал­тай” командасына ауыстым. Осы клуб қатарында ойнап жүрген уа­қытта бірнеше рет өзімнің туған қа­лам Павлодарға оралғым келді. Не дегенмен кіндік қаным тамған жер бәрінен де ыстық қой. Бірақ тәжіри­бе жинау үшін өзге командалардың сапында ойнау мен үшін әрқашан қызық. Мәселен, “Алтай” команда­сында мықты ойыншылар топтас­қан. Соңғы жылдары ең жоғары нә­тижелерге қол жеткізуде.

Қазіргі мен ойнап жүрген “Қуа­ныштың” да деңгейі төмен емес. Өте жас команда ғой. Соған қарамастан өткен жылы Азия чемпионы атан­ға­ны бәріңізге мәлім. Осыдан-ақ бұл команда еліміздің ең үздік клубта­рының бірі екенін аңғаруға болады. Мен “Қуаныш” клубына команданың директоры Қайырбек Хамзиннің арнайы шақыртуымен өткен жылы келдім.

– Сіздің ойыңызша, команда­ның ойынын одан да жақсарту үшін неге басымдық берген дұ­рыс?

– Жалпы спортта ұсақ-түйек элементтердің барлығын ескеріп, кемші­ліктер кездессе, жойып отыру қа­жет. Волейболда допты ойынға қосу, қарсыластың шабуылына тосқауыл қою аса маңызды. Комбинация жасап үйрену керек. Маған біздің команданың қорғанысы ұнайды. Бұл – біздің басты артықшылығымыз деп білемін.

– Жалпы Қазақстандағы во­лейболдың деңгейін қалай баға­лайсыз?

– Ел чемпионатындағы кез кел­ген команда фавориттерге лайықты қарсылық көрсете алады. Қыздар­дың бәрі алғашқы минуттан соңғы ысқырыққа дейін жандарын салып ойнайды. Осылай болғаны қызықты. Қиындықпен келген жеңістің дәмі тәтті. Бұл жерде тек физикалық тұр­ғыда ғана емес, моральдық жағынан да шаршаймыз. Бір турдың ойындары аяқталғаннан кейін тіпті сөйлесуге шама келмей қалады. Қатты қалжырағаныңды сонда бірақ байқайсың.

– Чемпион командадан, яғни “Алтайдан” “Қызылжарға” ауысуыңыздың сыры неде?

– Қазіргі ойнап жүрген ко­мандам Қазақстанның чемпионы болғанын қалаймын. Сондай-ақ мау­сым соңында жеке аталымдар бо­йынша үздік болып, марапат та ал­ғым келеді. Қазір жасым 25-те. Спорттық мансабымды аяқтауға әлі ерте. Тіпті басымда ондай ой жоқ.

– Өзге елдердің чемпионат­тарында ойнау жоспарыңызда жоқ па?

– Шынын айту керек, осы уақытқа дейін бұл туралы ойламаппын. Сіз айтқаннан кейін маған қы­зық көрініп тұр. Мүмкіндік болса, өзге елде шеберлігімді сынап көрер едім. Бірақ жақсы ойын көрсете алар ма едім деген сұрақ туындайды. Бұл жерде тәжірибе де өте маңызды.

– Футболмен салыстыратын болсақ, балаларын волейболға беретіндер аз. Неге? Жалпы во­лейболдың өзге спорттардан қан­дай артықшылықтары бар?

– Бірінші кезекте, бала ұжымда жұмыс істеп үйренеді. Сөйтіп, ортаға бейімделеді. Оның үстіне адам бо­йында волейбол тез шешім қабыл­дау дағдысын қалыптастырады. Бұл жерде әрбір секундтың маңызы зор. Оның бәрі адам реакциясының жыл­дам болуына әсер етеді. Нақты қыз­дар туралы айтатын болсақ, волей­бол – арулар үшін ойлап табылған командалық ойын деп санаймын.

– Команда бапкерінің ер неме­се әйел болуы маңызды ма? Сізге кіммен жұмыс істеген қолайлы?

– Волейболшы үшін айырмашы­лық бар. Ал кез келген бапкер үшін қыздарды жаттықтыру қиын екенін білемін. Мен өзім солай ойлаймын. Ерлерге қарағанда қыздарға қатты ұрыса алмайсың, жылай салуы да мүмкін, сондықтан басқаша әдіс қажет. Жалпы ер маманның ойы ұш­қыр келетін сияқты, әйелдердің психологиясын жақсы түсінеді.

– Әңгімеңізге рақмет!

Сұхбаттасқан

Әділет БАҒЛАНҰЛЫ,

“Soltüstık Qazaqstan”.