ҚАРАШАҢЫРАҚ
Сәлима апа. 72 жаста. Уайымнан ба, әлде кәрілік пе, түнде ұйықтай алмаймын. Тұрып алып, марқұм шалымның қабырғадағы суретімен сөйлесемін. Тірлігімде көп күрсіне қоймайтын едім, байқаймын, соңғы уақытта терең күрсінетін болыппын. Өңешіме өксік тығылып, жанарымнан жас кетпей, жанымды жегідей жеп бара жатқан мұңымды кімге айтарымды білмей қиналамын. Сырымды ішіме сақтап, өзіммен бірге о дүниеге алып кетейін …