Soltüstık Казахстан
Кейде келте қамшының сабындай қысқа өмірдің қым-қуыт тірлігіне алданып, уақыттың шапқан аттай, атқан оқтай зымырап өткенін де білмей қаламыз. “Өткен күнде белгі бар” деп бабаларымыз текке айтпаған. Оның қадір-қасиетін санада өшірілместей таңбаланған естеліктер ғана еске салып тұратындай. Өзіндік ізін, қолтаңбасын қалдырған сол жылдар белесіне үңілсек, не істеп, не тындырғанымыз жайлы жан-жақты мағлұмат алуға болатын секілденеді. Сексеннің сеңгірінен асып, торқалы тоқсанның ауылына жол тартқан Серік Хасенов атамыздың өмірбаянына көз жүгіртсек, саналы ғұмырының текке өтпегенін, ел мүддесі жолында тіршілігі қыж-қыж қайнаған жасампаз еңбек майданында шынығып, ұрпағына үлгі етерлік мол ғибрат қалдырғанын аңғару қиын емес.
1940 жылы Приишим ауданының Бостандық ауылында (қазіргі Мамлют ауданы) дүниеге келген оның әкесі Сердәлі мен анасы Жұмабике – 14 бала тәрбиелеп өсірген, ауыл-аймаққа үлгілі отбасылардың бірітін. Шаңырақтың үшінші перзентін шындықпен шынықтырып, шаруаға мығым етіп тәрбиеледі. 17 жасқа толмай жатып ауылдағы 3 мыңға жуық қойы бар мал фермасына қарауыл болып орналасты. Сосын бақташылыққа ауысты. Техникаға деген қызығушылығы оянып, ауыл мектебінің негізінде ашылған кешкілік механизаторлар курсына барып жүрді. Содан, не керек, шынжыр табан тракторды ұршықша үйіріп, осы мамандықты кәсіп етті. Көктемгі, күзгі дала жұмыстарының бел ортасынан табылды. Әбден маманданып, тәжірибе жинақтаған соң ауылдасы Қайырбек Мантаев екеуі алғашқылардың қатарында “К-700” тракторын тізгіндеді. “Еңбек етсең, емерсің” деген осы! Небір қиындықтарға төтеп беріп, сабырмен, ақылмен жеңе отырып, маңдай терімен ризығын терді. Оны өзгелерден жастайынан ата-ана тәлімімен бойына ұялаған сеніп тапсырылған іске мұқияттылық, тиянақтылық қасиеттер ерекшелеп тұратын. “Ерен еңбегі үшін” медалімен, “Еңбек Қызыл Ту” орденімен марапатталуы – соның айғағы.
Денсаулығына байланысты облыс орталығына қоныс аударса да, еңбектен қол үзген жоқ. “Казмясомолстрой” құрылыс компаниясына тас қалаушы болып орналасып, ел дәулетін еселей түсуге өз үлесін қосты. Мұнда да сый-құрметке бөленіп, “Коммунистік еңбектің екпіндісі” атағына ие болды. Зейнетке шыққанша еңбек жолын Бескөл кентінде жалғастырды.
Серік атамыз бен Рахима апамыз екеуі – бір ұл, бес қыз тәрбиелеп өсіріп, немере-шөбере, жиен қызығын көріп отырған, тамырын тереңге жайған мәуелі бәйтерек іспеттес. Әке жолын қуып, өнегелі ісін жалғастырған ұлы Ағыбай “ГазОйлдиагностика” ЖШС-ның бас директоры лауазымына дейін көтерілді. Әттең, сұм ажал асыл азаматты арамыздан ерте алып кетті. Одан қалған жалғыз тұяқ Әділ – үлкен демеу.
Жақында әулеттің ұйытқысы, берекесі саналатын қос қарттың отау құрғандарына 60 жыл толу гауhар тойы ауылдастары, туған-туыстары, құда-жекжаттары арасында кеңінен аталып өтті. “Бір жастықта қартаю бақыты бұйырған” оларға ақжарма тілектер айтылды. Алпыс көктемді артқа тастап, бала-шағасы мен немерелерінің ортасында бақытқа кенеліп, елдің амандығын тілеп отыру – екінің бірінің маңдайына бұйыра бермейтін бақ.
“Абырой іздесең, ісіңмен таныл”, – деген тәмсіл өмір жолы кейінгі буынға үлгі Серік атамыз сияқты қазыналы қарттарымызға арналып айтылғандай.
Нұржан АСКАНДИРОВ,
ұстаз.