Тоқтар ЗІКІРИН,
Қазақстан Жазушылар
одағының мүшесі.
Жастар кетіп, кәрі-құртаң қалғалы,
Азайтты ауыл шілдехана, қалжаны.
Мектептегі бала саны азайды,
Тығырыққа тіреп отыр ол дағы.
Көгендегі қозы-лақпен ойнаған,
Ал немесе “Ата қашан қой бағам?” –
дейтұғындай бала қалмай барады,
шынымды айтсам, соған қатты ойланам?!
Асық тіккен тақыр жерге шөп өсті,
Қора-қопсы, үй біткеннің бәрі ескі.
Су алатын құдық қаңсып қалыпты,
Ауыл жүдеу, болашағы көмескі.
Қыр астынан тұратұғын естіліп,
Азан-қазан шуы да жоқ кешкілік.
Ауылды ойлап, ауыр мұңға батамын,
Қалай енді түзеледі көш жүріп?!!