Табиғат пен адамзатқа орасан зор зиян келтірген Семей полигоны 1991 жылы жабылды. Бұл барша дүниежүзі халқының болашағы үшін жасалған маңызды шешім болды. Сондықтан Тәуелсіздіктің бірден-бір жемісі – ядролық қарудан бас тартуымыз.
Тұңғыш Президентіміз Нұрсұлтан Назарбаев қол қойған Жарлықтың арқасында Қазақстан халықаралық қоғамдастықта жауапкершілігі жоғары ел ретінде мойындалып, ядролық қару-жараққа қарсы әлемдік қозғалыстың көшбасшысы болып танылды. Қазаққа зор қасірет төндірген жойқын қарудан бас тарту тарихи қадам екені ақиқат. Полигондағы сынақтардың 40 жылға созылғаны белгілі. “Өткенсіз болашақ жоқ” дегендей өткен тарихтан сыр шертсек, 1947 жылдың тамызында КСРО Министрлер Кеңесінің шешімімен шартты түрде “№2 оқу полигоны” деп аталатын атом полигонын құру туралы қаулы қабылданды. Полигон құрылысы үшін Семей қаласының батыс беткейіндегі 140 шақырым жерде арнайы аумақ таңдалды. Семей ядролық сынақ полигонының жалпы ауданы 18000 шаршы шақырымды құрады және ол бұрынғы Семей облысындағы Абыралы ауданы мен Павлодар және Қарағанды облыстарының кейбір жерлерін қамтыды.
Қырық жылдың бедерінде 450-ден астам ядролық сынақ ұйымдастырылды, жарылыстың 116-сы ашық, яғни жер бетінде немесе әуе кеңістігінде жасалды. Барлық ядролық зарядтардың жалпы қуаты Жапониядағы Хиросимаға тасталған атам бомбасының қуатынан 2,5 есе көп болды. Семей ядролық полигонын жабуда “Невада-Семей” антиядролық қозғалысы үлкен рөл атқарды. Қозғалыс мүшелерінің арқасында 1989 жылы жоспарланған 18 жарылыстың 11-і тоқтатылды. Бір ғана қазақ халқына ғана емес, адамзат денсаулығына орны толмастай зиян келтірген сынақ алаңын жабуда Елбасымыздың еңбегі ерен. Тұңғыш Президентіміз АҚШ, Ресей, Франция сияқты мемлекеттердің басшыларымен өте күрделі әрі ұзақ келіссөздер жүргізді. Нәтижесінде 1994 жылы Қазақстан аумағында ядролық қарудан түбегейлі бас тарту туралы шешім қабылданды. 1995 жылы бұл үрдіс аяқталды.
Мен 1970-1972 жылдары Семей полигонында, нақтырақ айтсам, №14387 және №65538 әскери бөлімдерінде борышымды өтедім. Ол кезде біздің өңірден әскерге жігіттерді эшелонмен әкететін. Сайдың тасындай кілең марғасқа бозбалалар әскери борышын өтеу үшін еліміздің әр өңірінен жиналған екен. Біз Семей, Қарағанды, Павлодар облыстарының орта тұсында орналасқан Дегелең тауының етегінде болдық. 35 шақырымдай жерде Қарағанды облысына қарайтын Сарыжаз деген ауыл болды. Сол елді мекеннің тұрғындары жарылыстарды әскерилермен бірдей бастан өткерді. Жарылыстан зардап шеккендердің дені Павлодар облысынан. Неге десеңіз, ең алғаш ұшақпен бомба тасталған Майское ауданында жарылыстар 1962 жылға дейін жалғасты.
Біз әскерде болған уақытта тауды бұрғылап тесіп, 300 метрлік ұңғыма жасалды. Бомба соның ішіне қойылып, жан-жағын бетон, цементпен қатты бекітіп тастайды. Бұл жұмыстарға азаматтық киімдегі адамдар да тартылды.
Темір балқып, таудың тастары жарылыстан кейін қып-қызыл болып күйіп кетеді. Әрине, оның тірі жан баласының денсаулығына зиян тигізгенін айтып жеткізу мүмкін емес. Мәселен, сапта тұрған сарбаздар есінен танып, құлап қалатын. Әскерилер күн сәулесінің әсері деп мәселенің мәнісін ашық айтпайтын. Аптап ыстық болатындай Семей еліміздің оңтүстігінде орналаспаған. Сондықтан бұл жағдай бізге күмән туғызды. Бастапқы кезде Дегелең тауында болған жарылыстың мәнісін түсінбедік. Екі жыл бойы сол жердің ауасымен тыныстап, суын іштік.
Өкініштісі сол, ядролық жарылыстардан ауаға тараған радиация салдарынан борышын өтеген көп сарбаз айықпас дертке шалдықса, кейбірі өмірден жас кетті. Жыл сайын қатарымыз сиреп барады. Бүгінде облысымыз бойынша үш адам ғана Семей ядролық сынақ полигонындағы жарылыстардан зардап шегуші мәртебесіне ие. Өзім бұл жеңілдіктерге қол жеткізу үшін 3-4 жыл бойы табанымнан таусылып, сан есікті тоздырдым. Барлығымыз азаматтық борышымызды бір әскери бөлімде өтеген соң, өзгелерінің де жеңілдікке ие болғанын, арнаулы мәртебе берілгенін қалаймын. Себебі, оларға да қымбат дәрілер, госпитальдерде ғана алуға болатын ем-дом шаралары қажет. Ал менімен әскери борышын өтеген кейбір жігіттер әлі күнге дейін үкімет тарапынан жеңілдік ала алмай жүр. Тіпті бір бөлімде төсегіміз қатар болған Қозыбай Нұрғалиев сынды замандасымның әлі күнге дейін жеңілдік алмағаны көңілге қаяу түсіреді. Қазір ол Покровкада тұрады, қос жанары көрмейді. Оның мұндай жағдайға душар болуына ядролық жарылыс әсерін тигізгені анық. Жамбыл, Шал ақын, Есіл, Аққайың, Мамлют аудандарынан әскери борышымызды бірге өтеген Қайролла Ысқақов, Мұхамеджан Әбішев, Атығай Токужин, Нұрман Қайырбаев, егіз жігіттер Жұма, Жұмағали Көпеевтер, Алмағанбет Жанбеков, Асқар Мусин, Нұрқан Ескендіров, Қуанышбай Нұрсейітов, Қуанышбай Қожахметов сынды жігіттердің есімдерін ерекше атап өткім келеді. Олардың кейбірі бүгінде келместің кемесіне мініп, мәңгілік сапарға аттанған.
2016 жылдан бері Семей ядролық жарылыстан зардап шеккен азаматтардың мәртебе алуы мұңға айналды. Сондықтан полигонда денсаулығына зақым тиген азаматтардың құқығын қорғау, мемлекет тарапынан белгіленген жеңілдіктерге қол жеткізуге көмектесу мақсатында еліміздің көптеген облыстарында “Семей полигоны” қоғамдық бірлестіктері құрылды. Мұндай ұйым өз жұмысын біздің облысымызда осыдан бес жыл бұрын бастаған болатын. Бүгінде аталған ұйым құрамында 166 адам бар. Сол 166 адамның 26-сы ғана мемлекет тарапынан көмек алады. Бірақ әлі күнге дейін көптеген жігіттер үй-күйсіз жүр. Бұл мәселе бойынша бармаған жеріміз, баспаған тауымыз жоқ. Алайда ешқандай нәтиже болмай отыр.
Бүгінде бірлестіктің құрамына қосылуға ниетті жандар аз емес. Биыл ел Тәуелсіздігі мен Семей ядролық полигонының жабылғанына 30 жыл толуына орай жергілікті әкімдік пен облыстық ардагерлер ұйымының көмегімен бірлестік мүшелері мерекелік медальдарға ие болды. Облыс аудандарын аралап, сол медальдарды зардап шегушілерге табыс етіп, бірлестіктің аудандық филиалдары төрағаларын сайладық. Аққайың ауданында – Юрий Яков, Есілде – Сергей Бейсенов, Жамбылда – Самат Аткелтіров, Қызылжар ауданында – Қайырлы Хамзин, Тайыншада – Алексей Завгородный, Шал ақында Александр Садовников бірлестікке жетекшілік етеді.
Еліміздің егемендік алғанына 30 жыл болса да, Семей полигонының құпиясы әлі толық ашылған жоқ. Ал ол жарылыстардан қаншама адам зардап шекті. Сонда ол адамдардың құқығын кім қорғайды? Семей полигонында зардап шеккендерге қамқорлық аясын кеңейтіп, мемлекет тарапынан лайықты көмек көрсетілуі керек деп ойлаймын. Өйткені адамзатқа 40 жыл қауіп төндірген қасіретке толы кезеңді тарихтан сызып тастау мүмкін емес.
Асхат ТӨЛЕПБЕРГЕНОВ,
“Семей полигоны” қоғамдық бірлестігі облыстық филиалының төрағасы.