Қазіргі таңда баланың қауіпсіздігіне көңіл алаң. Үйдегі тәрбие де, мектептегі қауіпсіздік те сын көтермейді. Облыс орталығында орналасқан №4 мектеп оқушысының қаруланып келіп, бірнеше баланы жарақаттағаны осы мәселенің көлеңкелі тұсына сәуле түсіргендей болды. Келеңсіз оқиғадан кейін мектептегі қауіпсіздіктің осал тұстары анықталды. Әрқилы пікір, ресми мәлімдемелерді оқығаннан кейін өз ойымды білдіргенді жөн көрдім.
Оқу-ағарту министрлігінің өкілдері сыныптастарына қарулы күш көрсеткен баланың психологиялық жағдайына байланысты үйден неге оқымағанына қатысты түсініктеме берген. “Білім туралы” заң бойынша әрбір адам зияткерлік дамуына, психикалық-физиологиялық және жеке ерекшеліктеріне қарамастан білім берудің бүкіл деңгейіне қол жеткізуге құқылы. Алайда Денсаулық сақтау министрлігінің бұйрығында психологиялық және іс-әрекеттегі ауытқулар үйден оқитын аурулар тізіміне енгізілгені аққа қара жаққандай анық көрсетілген ғой. Олай болса, жасөспірімнің ата-анасы білім мекемесіне баланың дерті туралы қорытындыны бермеуін, жағдайды біле тұра мектеп басшылығының қажетті құжатты талап етпеуін қалай түсінеміз? Дәлірек айтқанда, бала бойынан ауру анықталған кезде оның үйде әлде мектепте оқуын тек дәрігерлік-консультативтік комиссия шешеді.
Облыстық полиция департаментінің деректеріне сүйенсек, Петропавл қаласында 15 білім беру ұйымы мен күзет мекемелері арасында тиісті келісімшарттар тек ақпан айының соңында ғана жасалған. Оның ішінде оқыс оқиға орын алған №4 мектеп те бар. 201 мектепте бұл мәселе әлі күнге дейін шешілмеген. Тиісті заңнамаға сәйкес, мемлекеттік сатып алу қорытындысы шыққанға дейін, күзет пен дабыл және басқа да қауіпсіздік жүйелерімен қамтамасыз ету мәселесі бойынша екі айға дейін “бір көзден” келісімшарт жасау мүмкіндігін ешқайсысы қолданбаған. Соның салдарынан мектептер дабыл түймелерімен, турникеттермен, бейнебақылау камераларымен жабдықталмаған.
Біз ата-аналар мектептегі баласының жағдайы мен қауіпсіздігіне алаңдамауы жайлы жиі айтып, оларға деген талапты босаңсытып жіберген тәріздіміз. Әркімнің жеке жауапкершілігі мемлекеттің аса маңызды міндеттерімен үйлесіп жатуы шарт. Осы орайда Оқу-ағарту министрлігінің мектепке дейінгі және мектеп ұйымдарындағы ережелерге өзгерістер енгізуі құптарлық. Білім алатын уақытта оқушылардың өмірі мен қауіпсіздігі мұғалімдерге жүктелсе, мектептен тыс баланың амандығына ата-аналар жауап беретін болады. Енді оқушылар мен мұғалімдер, қажет болған жағдайларды қоспағанда, сабақта мобильді байланыс құралдарын пайдалана алмайды.
Дегенмен жүзеге асырылып жатқан шараларды қанағат тұту жеткіліксіз. Ең бастысы, ата-аналар арасында түсіндіру жұмыстарын жандандыруды кешенді түрде жүргізу керек. Жаңа өзгерістерге орай мектептің ішкі тәртібіне қарама-қайшы әрекет жасаған оқушылар, олардың әке-шешесі, болмаса заңды өкіліне ескертпестен мектептен шығарылмайды. Қажет болса, білім беру ұйымына шақыра отырып, болған оқиға жөнінде хабардар етіліп, тиісті шара қолданылады. Бұл әрекеттер де ата-ана жауапкершілігін арттырудың бірден-бір кепілі болмақ.
Тәли КӘРИҰЛЫ.